Uitdaging: 7 days of shooting

Ik gaf mijzelf een uitdaging: zeven dagen lang elke dag op pad gaan met m’n camera. En omdat ik het graag een naampje geef; bedacht ik de naam 7 days of shooting, afgekort #7dos. In deze blog lees je hoe het me afging, laat ik zien welke foto’s ik maakte en vertel ik wat ik je met deze blog hoop mee te geven.

Allereerst: Waarom deze uitdaging?

Eigenlijk is het heel simpel. De afgelopen maanden was het fotograferen er nogal bij ingeschoten. Ik had het onwijs druk met het schrijven en uitgeven van mijn boek over reisfotografie. Het boek is inmiddels een kleine maand uit en eindelijk kreeg ik ook meer ruimte in mijn agenda. Na maanden van hard werken (en stress) had ik eindelijk niet meer het gevoel dat ik van deadline naar deadline ren en achter de feiten aanloopt. Dus tijd voor wat ontspanning. En ik besloot dat mijn camera daar ook bij hoorde. Natuurlijk is het behoorlijk ironisch dat ik door het schrijven van het boek over reisfotografie, geen tijd meer had om het mooie van de wereld om me heen vast te leggen. Je hoeft namelijk echt niet naar andere kant van de wereld om mooie dingen te zien en te fotograferen, dat weet ik maar al te goed.

Ik had dus weer de tijd om m’n camera er bij te pakken. Maar om te voorkomen dat ik tegen mijzelf zou blijven zeggen “Morgen neem ik mijn camera wel mee“, of de dag erna dat te herhalen, moest ik het in een bepaalde vorm gieten. Zoals ik al beschrijf in het artikel met strategieën om meer tijd voor je fotografie vrij te maken, had ik een soort stok achter de deur nodig. En daarom bedacht ik 7 days of shooting.

Voor de #7dos maakte ik ook mijn eigen ‘spelregels’. Eigenlijk was het heel simpel; ik hanteerde geen restricties. Het maakte niet uit wat of waar ik fotografeerde en zelfs het eindresultaat deed er eigenlijk niet toe. Het doén was belangrijker dan de exacte uitvoering. 

Door mijzelf niet te beperken voor één onderwerp of locatie, wist ik dat het makkelijker zou worden om het zeven dagen vol te houden. Het enige wat ik vooraf wel besloot was dat ik, als ik op pad ging (bijvoorbeeld wandelen met m’n hond JJ), mijn camera mee zou nemen. En dat ik in ieder geval de volgende twee lenzen in mijn cameratas zou stoppen;

• Nikon 85mm f/1.4 – omdat het een prachtige lens is, maar ik ‘m naar mijn idee te weinig gebruik.
• Tamron 90mm F/2.8 (FO17) – mijn nieuwe macrolens, zodat ik ‘m goed kon leren kennen.

Nieuwsgierig geworden hoe 7 days of shooting me afging deze week? Nou, dat zie en lees je hieronder.

Maandag

Als ik ’s middags zóveel mooie klaprozen zie staan bij het uitlaten van mijn hondje JJ op zo’n tien minuten van mijn huis, besluit ik ’s avonds met de camera (en zonder hond) terug te gaan. En dat werd een behoorlijk avontuur. Zo moest ik er wel twee hekken voor overklimmen (of eigenlijk maar eentje, maar toen kwam ik erachter dat er nog een slootje was die ik nét te breed vond om over te springen, en moest ik dus nog over een tweede hek klauteren). Maar dat was het waard, want ik kwam in een waar klaprozen-walhalla terecht! 

Dinsdag

Het is een warme dag, dus ik ga pas laat in de middag met JJ wandelen bij het Maximakanaal. Terwijl JJ af en toe het water in plonst, lig ik vooral in de berm voor het fotograferen van de bloemen. Natuurlijk konden foto’s van JJ zelf ook niet ontbreken.

Woensdag

Omdat ook woensdag warm belooft te worden, installeer ik mijzelf ’s ochtends al in de tuin. Onder een groot zonnescherm zit ik heerlijk in de schaduw. Laptop op schoot en een zelfgemaakte gember-citroen-limonade binnen handbereik, wat wil je nog meer als werkplek. JJ ligt braaf aan mijn voeten.

’s Middags zoeken JJ en ik wat verkoeling in het bos en lig ik tussen de boterbloemen aan de rand van het bos.

Op de terugweg rijd ik langs een mooi veld vol witte bloemen en loop daar ’s avonds rond half 9 nog een keer naar toe, zonder JJ. Net als ik er ben aangekomen verdwijnt de zon achter de wolken, terwijl ik juist hoopte op mooi gouden licht. Stiekem baal ik best, maar dat was nergens voor nodig. Tijdens het wachten valt mijn oog ineens op dit beestje. Is het een vlinder? Ik heb geen idee, maar gaaf is-ie wel!

Donderdag

’s Middags ga ik met JJ naar de Groote Wielenplas toe. Ik had de camera bij me, maar vond het licht erg ‘hard’ en lastig. Na het eten rijd ik daarom terug naar hetzelfde veldje waar ik maandag ook was. Maar al voor ik het hek over ben geklommen, zie ik dat de meeste klaprozen inmiddels hun blaadjes hebben verloren. Ik maak wel wat foto’s, maar besluit na een tijdje toch nog maar naar het veldje met de witte bloemen te gaan. Ik ben helemaal in m’n sas als ik daar een fotosessie met een lieveheersbeestje heb.

Vrijdag

Vandaag ga ik met vriendinnetje Veronie naar Amsterdam. Ook al ging ik naar de middelbare school én universiteit in deze stad, ik kon me niet herinneren of ik ooit in het Rijksmuseum ben geweest. Tijd om dat te veranderen!

Na het museum stapten we op een rondvaartboot en slenterden hierna langs de grachten. Een heerlijk dagje toerist in eigen land!

Zaterdag

Vrijdagavond was het erg laat geworden in Amsterdam (iets met uiteten en gevolgd door veel cocktails), dus zaterdag doe ik het lekker rustig aan thuis. Het was eigenlijk zo’n dag dat je nergens zin in hebt. Als ik ’s middags een lange wandeling ga maken met JJ twijfel ik zelfs nog even om mijn camera thuis te laten en de challenge te laten voor wat het is. Maar ik ben bang dat ik ‘afgestraft’ word en dat ik tijdens het wandelen ineens iets héél gaafs tegen kom. (En dat ik dan baal dat ik m’n camera niet bij me heb). Ik gooi m’n rugtas dus toch om en dat blijkt maar goed ook.

’s Avonds stap ik zelfs nog een keer op de fiets naar het kanaal in de hoop een mooie zonsondergang te fotograferen, maar helaas waren er weinig mooie kleuren in de lucht te zien.

Zondag

Het regent vandaag. Ik heb geen zin om in de regen te fotograferen, maar gelukkig is het tussendoor droog en ga ik twee keer naar buiten met de camera en m’n nieuwe macrolens. De eerste keer fotografeer ik bij de sloot achter mijn huis en de tweede keer gewoon in de tuin.

Wijze les

Wat hoop ik je mee te geven met deze blog? Nou, misschien ben je wel geïnspireerd om binnenkort ook deze 7 days of shooting uitdaging aan te gaan. Zet je foto’s op social media met de hashtag #7dos. Of maak er ook een blog van en deel die in de reacties. Wie weet inspireer jij zo ook weer anderen!

Maar zelfs als je maar één middagje je camera oppakt – wat je anders niet had gedaan – ben ik al blij! Ben jij iemand die op reis de camera pakt? Lees dan vooral ook de blog waarom je niet alleen op vakantie moet fotograferen. En fotografeer jij juist al zeven dagen per week, maak dan de uitdaging gerust iets lastiger door er een bepaalde fotoserie van te maken.

Bij m’n foto’s valt je misschien op dat het veel bloemen zijn. Dat hoeft natuurlijk niet als jij ook een 7 days of shooting uitdaging gaat doen. Het pakte bij mij zo uit door de lenzen die ik telkens bij me had, maar ook door mijn omgeving. Op vrijdag na maakte ik alle beelden binnen een straal van drie kilometer van mijn huis. Het dagje Amsterdam stond al gepland, maar ook zonder uitjes in je agenda is deze challenge heel goed toe doen.

Vind je het lastig om een geschikt onderwerp te vinden? Focus je dan vooral op de kleine dingen, zoals ik deed met de bloemen en insecten. Voor de kleine mooie dingen hoef je dan alleen maar je tuin of straat in te stappen. En omdat je niet ver weg hoeft, is het weer makkelijker om de 7 days of shooting af te maken. Bovendien zijn de kleine dingen minder weersafhankelijk. Wanneer ik het licht (of de lucht) niet mooi genoeg vond voor bijvoorbeeld een landschapsfoto, kon ik wel aan de slag met macrofotografie. En als het buiten regende, het ik zelfs in huis aan de slag kunnen gaan met detailopnames. Dat maakt je flexibel.

Uitdaging #7dos geslaagd?

Absoluut! Ik ben heel blij met de foto’s die ik heb gemaakt tijdens mijn 7 days of shooting. Favorieten zijn de foto’s van klaprozen, maar ook de foto met het lieveheersbeestje wilde ik al heel lang eens maken.

En hoewel ik aan het begin van de week mijzelf vertelde dat het doen belangrijker was dan het eindresultaat; ik kan niet ontkennen dat het ook gewoon een kick geeft als je een foto schiet waar je zo blij van word.

Was het moeilijk om te doen? Eigenlijk niet, op mijn ‘zwakke moment’ op zaterdag na (wat eigenlijk alleen maar was voordat ik van huis ging, want toen ik eenmaal bezig was, bleef ik maar doorgaan). Ik merkte dat als je eenmaal weer een keer gefotografeerd hebt, de drempel om je camera opnieuw te pakken kleiner is. Al is het maar omdat-ie nog op de keukentafel ligt en je niet eerst de batterij moet opladen of het geheugenkaartje moet zoeken. Een kickstart voor je fotografie dus.

Daarnaast gebruikte ik zoveel mogelijk de tips die ik ook geef in het artikel over het volhouden van een fotoserie. Ik beperkte mijzelf niet teveel, nam overal mijn camera mee naar toe, ik was niet te kritisch op het eindresultaat (want doen was belangrijk). And I didn’t break the chain. Het was een mooie week met een uitdaging die ik zeker nog eens ga herhalen.

Dus.. ga jij de uitdaging ook aan?