Lapland: een magisch winterwonderland!

Lapland? Wat moet een enorme koukleum als ik daar nou?!  Zelfs in de zomer slaap ik het liefst nog onder twee dekbedden, ook al verklaart mijn vriend Rabin me voor gek. Maar toen vriendin Marry een jaar geleden vertelde dat ze na de kerst naar het Finse Lapland op vakantie ging, en vroeg of wij zin hadden om mee te gaan, hoefde ik niet lang na te denken! :)

De afgelopen jaren heb ik toch aardig wat van de wereld gezien, maar vol overtuiging kan ik zeggen: deze reis staat in mijn top 3. Het was zo magisch. Zo bijzonder. Zo mooi. En zó koud. Maar het was het absoluut waard en ik zou er zo weer heen gaan. Voor iedereen die twijfelt over deze bestemming of gewoon even wil genieten van de magie: hier het fotoreisverslag van het winterwonderland!

Met een groep van 10 personen vertrokken we tweede kerstdag 2014 naar het Finse Lapland. Eerst vlogen we naar naar Helsinki en vanaf daar door naar onze bestemming: Saariselka. Het vliegtuig uitstappen was gelijk een behoorlijke schok. Het was min -25 graden en bij zo’n temperatuur bevriezen je neusharen direct. Een hele rare gewaarwording!

Met de bus werden we naar het huis gebracht, waar we in het donker aankwamen. Die avond was gelijk de jackpot, want raad eens wat er boven ons hoofd gebeurde? Juist! Het noorderlicht. Snel haalde ik alle apparatuur uit mijn koffer en stond ik buiten in de sneeuw te fotograferen.

Gaaf he?! Wil je ook weten hoe je het Noorderlicht fotografeert? Dat lees je in mijn boek Reisfotografie.

De volgende ochtend was het tijd om de omgeving te verkennen. Dat ging te voet, want we hadden geen auto gehuurd. Een busje voor tien personen was niet alleen hartstikke duur, maar ook zou het in feite idioot zijn om te gaan rijden in deze omstandigheden (de weg was gewoon van sneeuw!) Gelukkig was de supermarkt op loopafstand. Met een sleetje was je zo beneden in het centrumpje van het dorp. En omhoog kon je het sleetje gebruiken om de boodschappen op te leggen. En zeg nou zelf.. een wandelingetje naar de supermarkt is toch geen straf in zo’n omgeving?

Het noorderlicht

Het noorderlicht was absoluut het hoogtepunt van deze reis. Later in de week mocht ik nog twee keer genieten van het noorderlicht. Iedere avond zat ik er klaar voor en stond de laptop op de noorderlicht-voorspeller. Zodra de wijzer boven de 2 kwam sprong ik op en gingen de skibroek en jas weer aan en de muts op. (Bekijk hier mijn complete outfit waarmee ik met -25 buiten stond te fotograferen).

Samen met partner-in-crime Yim Mee (van wie ik in deze blog ook een paar foto’s mocht delen) doken we dik aangekleed de nacht in, hopend op een paar mooie foto’s. En daar zijn we niet ontevreden over!

Toch was het jammer dat het ‘beste’ noorderlicht was op de dag van aankomst. Omdat we aangekomen waren in het donker, was de omgeving ons nog onbekend. Graag had ik meer in beeld gebracht van het besneeuwde landschap tijdens de spetterende noorderlichtshow. De speciale noorderlicht excursie die we halverwege de week hadden geboekt was helaas zonder succes. Ook al reden we nog ruim 70km naar het noorden, de bewolking gooide roet in het eten. Een klein beetje baalde ik daar natuurlijk wel van, het smaakte naar meer. Alleen al om die reden wil ik graag nog eens terug!

Fotograferend van zonsopkomst naar zonsondergang (soort van)

Voor vertrek naar Lapland wisten we natuurlijk dat het daar in de winter maar kort licht was. Toch was het lastig er vooraf een voorstelling van te maken. Hoe donker is het nou eigenlijk? De zon komt niet boven de horizon, maar natuurlijk is het niet heel de dag pikkedonker. Uiteindelijk kregen we door dat het vanaf een uurtje of kwart over 9 echt lichter begon te worden, en dit duurde dan tot twee uur a half drie. Een langere schemering en blauw uurtje dus!

Op de dag dat we geen excursies gepland hadden besloot ik in mijn eentje met de camera op pad te gaan en te fotograferen in de sneeuw. Onderstaande foto’s maakte ik in een tijdsbestek van drie en een half uur. (Tussen half 10 en 1 uur)

Na bijna twee uur met mijn camera rondgelopen te hebben besluit ik dat het wel mooi is. Ik loop terug naar ons huis en ga naar binnen om op te warmen en te lunchen. Als ik nog geen 20 minuten binnen zit, zie ik ineens dat de lucht buiten weer prachtig begint te verkleuren. Nee he, ik zit net lekker! Toch gaat alles weer aan en sprint ik naar buiten om ook deze zonsondergang vast te leggen.

 

Huskytocht

Een van de dagen deden we een husky-sledetocht. Dit was zo tof! We werden in dikke overalls gehezen (over wat we al aan hadden) en gebracht naar de sledes, waar de honden al stonden te trappelen om te beginnen. Ik had verwacht dat we met z’n tweeen in een slee zaten en er iemand anders de slee bestuurde, maar dat moesten we blijkbaar zelf doen. Gelukkig was het niet moeilijk; het enige wat je moest kunnen was op de ‘rem’ stappen (een ijzer dat in de sneeuw werd gedrukt) om de honden af te remmen.

Halverwege de tocht stopten we bij een klein hutje. Ondanks alle kleding hadden we toch wel stiekem koude voeten gekregen! Het kampvuur werd aangestoken en binnen no time stond het blauw van de rook. Maar was het wel warm(er).

Dit hokje was de wc. Nog los van het feit dat ik geen idee zou hebben hoe ik al die lagen uit kreeg, denk ik dat ik ter plekke zou vastvriezen aan de wc-bril (als die er al was). Gelukkig hoefde ik niet te plassen!

En verder…

Naast de sledetocht maakten we op een andere dag nog een sneeuwscootertocht. Ik heb daar een stuk minder foto’s van, maar dat wil niet zeggen dat het minder tof was. Nadat ik het gevoel te pakken kreeg, durfde ik best het gaspedaal te openen ;).

Ook stonden we een middag op de piste van Saariselka. Heerlijk even snowboarden!

Oud-en-nieuw

Oud en nieuw vierden we met lekkere hapjes en gezellige spelletjes. En we hebben de grootste lol met een stel sterretjes en de pogingen tot lightpainting in de vrieskou. Dat ging niet gelijk goed, omdat je als het ware tegengesteld moet tekenen en dat vereiste toch wat oefening. Deze foto was in ieder geval wel geslaagd. :)

Op 2 januari vlogen we naar Helsinki. Daar bleven we nog een nachtje, voor we weer terug gingen naar Nederland. We hebben een rondje gelopen in Helsinki, maar eerlijk gezegd vond ik er niet zoveel aan. Misschien ook omdat ik de betovering van Lapland nog over me had en in de hoofdstad niet meer dan wat restjes sneeuw lag en er verder een gure wind woei.

De vlucht van Saariselka naar Helsinki was voor mij dan ook de afsluiter van deze reis. Ik zat bij het raam, uiteraard in de hoop nog een glimp van het noorderlicht op te vangen. Ik had er eigenlijk niet op gerekend, maar ja… je weet maar nooit en dus hield ik mijn cameratas bij mijn voeten. Af en toe keek ik naar buiten, maar nee hoor. Totdat ik ineens wel iets dacht te zien. Even een paar tellen goed kijken.. en ja hoor! Ik zag het prachtige noorderlicht weer dansen en met wat moeite lukte het me ook nog eens om deze door het vliegtuigraampje te fotograferen. Dat was voor mij de mooiste afsluiter van de Laplandreis die ik me kon bedenken!

Zoals ik hierboven al schreef: ik zou hier zo weer naar toe gaan! Om het noorderlicht nog een keer te zien, om te genieten van het prachtige landschap. Maar ook om nog meer van de omgeving te zien (het dorp van de Kerstman is in de buurt), om de elanden te aaien (dit keer niet gezien namelijk) en meer!