Over zweefvliegen, ambities en fotografie

Een persoonlijke blog over piloot willen worden, leren zweefvliegen en waarom je niet altijd grootse ambities hoeft te hebben, ook niet met je fotografie.

Pilotenpetdroom

Er hing vroeger een poster boven m’n bed met de tekst “Niet elk meisje wil stewardess worden”. Ik heb ‘m nog steeds, hij hangt nu op mijn prikbord naast mijn computer. De tekst komt van de reclame van de luchtmacht, ernaast stond een foto van een F-16 vliegtuig.

Ik wilde ook geen stewardess worden, ik wilde piloot worden. Daarom meldde ik me als tiener aan voor (wat nu nog steeds) de iFly! regeling heet. Jongeren tussen de 14 en 17 jaar die HAVO of VWO doen met wiskunde en natuurkunde in het vakkenpakket, krijgen zo de kans om een jaar lang te leren zweefvliegen voor de helft van de lidmaatschapsprijs. Het idee erachter is dat jonge zweefvliegers later goede en gemotiveerde piloten kan opleveren. Mij leek dit als veertienjarige (of was ik al vijftien?) natuurlijk geweldig en na m’n aanmelding uitgenodigd bij de vliegbasis in Soest om te komen kennismaken. Samen met nog een stuk of zeven andere kids kregen we een rondleiding. Er waren vier of vijf plekken voor de iFly! regeling te vergeven en als enige meisje had ik die plek voor mijn gevoel al in the pocket. Maar helaas, als mager scharminkel dat vijf keer peer week in het zwembad dook voor een pittige training, was ik te licht. Voor het zweefvliegen moet je eigenlijk 65 kilogram wegen. Hoewel er nog wel het één en ander te regelen was met lood, waren mijn (net iets meer dan) veertig kilo toch echt te licht. Poef.. daar ging m’n droom…

2013: op zweefvliegkamp

Fastforward naar 2013. Ik zit met mijn laptop buiten in de zon op het pleintje bij mijn kantoor (ik huurde een klaslokaal in een voormalige basisschool). Blijkbaar had ik werk ontwijkend gedrag, want ik google iets van “leren zweefvliegen”. Ik kom terecht op de site Gliding Adventures Europe; een Nederlandse zweefvliegclub die iedere zomer vijf weken lang vliegen in Frankrijk. Lang hoef ik niet na te denken; ik weeg inmiddels genoeg om (met lood) te mogen vliegen en schrijf mij in voor één week, met de optie om de tweede week ook te blijven. Weliswaar had ik nog nooit van m’n leven in een zweefvliegtuig gezeten, maar ach.. het leek me zeer onwaarschijnlijk dat ik het niet leuk zou vinden. In m’n eentje reed ik in juli naar Saint-Florentin in Frankrijk. De dag na aankomst maakte ik de eerste zweefvlucht. Ik was er wekelijk even sprakeloos van. Maar ik was verkocht. Dit was zó gaaf, dit wilde ik ook kunnen.

En zo gebeurde het dus. Die zomer leerde ik zweefvliegen. Op dag zes maakte ik zelfs al mijn eerste solovlucht. Ja, dat is dus helemaal álleen in een vliegtuig, zonder motortje. :) Met zo’n 34 instructievluchten is dat niet eens uitzonderlijk snel, kun je nagaan!

“Bloemen” na mijn eerste solostart.

Voor wie nieuwsgierig is hoe zweefvliegen ‘werkt’, een korte uitleg. 

Klik hier

Je gaat de lucht in aan een lange kabel, die door een lier wordt ingetrokken. Binnen drie seconden heb je een snelheid van 100kilometer per uur en ga je in een steile lijn omhoog. Afhankelijk van de wind en de lengte van de baan kom je dan op z’n 350-500 meter ‘van de kabel af’. Op dat moment zweef je, letterlijk! De kunst van het zweefvliegen is vervolgens om stijgende lucht te vinden, dit heet thermiek. De thermiek heb je nodig om hoger te komen en om zo lang mogelijk in de lucht te blijven. Je hebt zoals bij andere vliegtuigen in een zweefvliegtuig geen motortje dat je kunt aanzetten om hoogte te winnen. De stijgende lucht kun je zien als een soort kolom, daarom zie je zweefvliegtuigen vaak cirkeltjes draaien. Dat is niet omdat iedereen zo dol is op rondjes vliegen dus ;) Heb je geen thermiek, dan daalt het vliegtuig elke seconden en paar meter. Met een minuut of zes a zeven sta je dan weer aan de grond. Wil je het een keertje meemaken? Kom dan gerust een proefvlucht maken bij Terlet.

Lierstart zweefvliegen

Goed. Ik leerde dus zweefvliegen in de zomer van 2013. Zelf starten. Zelf vliegen. Zelf landen. Ik vloog een paar keer alleen. Haalde met thermiek een hoogte van meer dan 1600m. En bleef soms wel langer dan een uur in de lucht hangen. In Nederland pakte ik het verder op bij vliegveld Terlet, bij Arnhem, en totaal maakte ik dat jaar zo’n honderd starts. (Dat is natuurlijk een beetje jargon, want eigenlijk gaat het om vluchten. Maar je spreekt altijd over starts).

Ik in een K8 zweefvliegtuig. De pilotenbril hoort er bij natuurlijk ;) (2013)

2016

Het bleef natuurlijk niet bij dat zomerkamp in 2013. De jaren erna ging ik elke zomer weer naar Frankrijk. Ook dit jaar. En opnieuw was het geweldig. Maar één ding was wel veranderd ten opzichte van het eerste jaar. Mijn ambities om echt te leren zweefvliegen waren vervlogen (ha, mooie woordspeling!)

Waar ik het eerste jaar fanatiek de opleiding in ging, realiseerde ik me uiteindelijk dat het behalen van mijn GPL (Glider Pilot License, oftewel zweefvliegbrevet) voor mij geen doel was. Die ambitie had ik simpelweg niet. Ik wilde ‘gewoon’ zweefvliegen, omdat ik het leuk vond. En dan niet alleen het zweefvliegen, maar ook alle gezelligheid er omheen.

Voor een brevet zou ik niet alleen in de winter een lading theorielessen moeten volgen, en daar examen in doen, maar ook moest ik er dan veel meer tijd in steken. Misschien wel elke week minimaal één keer een dag op Terlet doorbrengen om nog veel meer starts te maken. Om uiteindelijk een praktijkexamen te gaan doen. Maar met een druk leven, en een eigen bedrijf, is dat tijd die ik niet heb. Of beter gezegd; die ik er niet voor over had.

Is dat erg? Nee, ik denk het niet. Want ik vlieg nog steeds met plezier, ook als is het met instructeur en alleen in de zomer in Frankrijk. Ik vind het leuk om te blijven leren, maar bepaal zelf het tempo en het doel. Geen GPL, maar fun!

Even goed spieken, dan zie je mij voorin zitten! (2016)

(2016)

Geen ambities; dat is niet erg!

Met het zweefvliegen ervaarde ik dat het niet erg bleek om geen ambities te hebben. Al zien mensen het soms wel als vanzelfsprekend en vragen ze wanneer ik van plan ben om m’n GPL te halen. Dan leg ik eerlijk uit dat het zweefvliegen voor mij draait op het plezier, in de lucht maar ook op de grond. Elk jaar is het zomerkamp beregezellig, een week met leuke mensen, veel lachen en maffe tradities rondom het kampvuur. Het plezier rondom het zweefvliegen, dát is waar ik het voor doe.

Terug naar de fotografie

Waarom vertel ik je dit? Allereerst omdat ik gewoon iedereen wil laten weten hoe tof zweefvliegen is! ;)
Maar vooral wil ik je laten zien dat je niet altijd ook ambities hoeft te hebben voor de dingen die je leuk vindt. Gewoon leuk vinden is genoeg.

De kans is natuurljk klein dat je ook zweefvliegt. Maar waarschijnlijk houd je wel van fotografie. En vind je het ook leuk om telkens bij te leren. (Dat hoop ik je namelijk wel te bieden met deze site). Alleen dat je graag fotografeert, en hierin graag leert, betekent niet dat je ook ambitieus hoeft te zijn en aan de slag wilt (of moet) als professioneel fotograaf. Dat ik van mijn hobby m’n werk maakte, betekent niet dat iedereen deze weg moet volgen.

Het is prima als je niet de behoefte hebt om foto’s te maken in opdracht van anderen en daar geld mee te verdienen.
Je foto’s hoeven geen internationale prijzen te winnen.
Of te hangen in galeries of bij exposities aan de andere kant van de wereld.
Of gepubliceerd te worden in toonaangevende magazines.
Of tienduizend likes ontvangen op Instagram of Facebook.

Ik zeg niet dat zoiets niet leuk is (Natuurlijk is het leuk als je iets wint of je foto gepubliceerd wordt!), maar het hóéft niet. Het is geen doel op zich.

Ik doe graag zweefvliegen, en wil er wel beter in worden, maar hoef geen brevet te halen.
Iemand die graag schildert, hoeft zijn werk niet aan een museum te verkopen.
En iemand die graag koekjes bakt, hoeft niet ‘Heel Holland bakt’ te winnen.

Toch?

Het maakt niet uit op welke manier je met fotografie bezig bent. Of je je camera elk dag vast hebt of maar af en toe. Het belangrijkste is volgens mij dat je het leuk vindt. Dat je er blij van wordt. Dat je er plezier uit haalt. Dát is waar het om draait! Laat je alsjeblieft door niemand anders iets wijsmaken.

Best grappig is het natuurlijk wel. Terwijl ik als tiener piloot wilde worden, heb ik die ambities nu niet meer voor een brevet.
En toen ik begon met fotografie, had ik helemaal geen ambities om te leven van de fotografie. Maar is het toch mijn werk geworden, wat ik overigens óók met veel plezier doe. Het een sluit het ander natuurlijk niet uit! :)