Mijn Expeditie Robinson avontuur

Al jaren roep ik: “Ik wil BN’er worden”. Niet omdat ik graag handtekeningen uitdeel (liever niet zelfs!), maar omdat ik héééél graag mee wil doen met het tv-programma Expeditie Robinson. Al heel lang. Vanaf het eerste seizoen volg ik het programma en toen ik 18 of 19 jaar was, heb ik me al een keer opgegeven (maar met de brief die ik schreef werd ik niet uitgekozen). In de seizoenen erna mochten enkel bekende Nederlanders (of Belgen) meedoen. Toen zich dit jaar opnieuw de kans voordeed om je als niet-BN’er aan te melden voor het programma, hoefde ik niet lang te twijfelen! In dit artikel vertel ik je over mijn Expeditie Robinson avontuur.

Het avontuur begon met het opnemen van een video. Je moest op een paal staan – fans van het programma hoef ik niet uit te leggen waarom – en vertellen waarom jij graag mee wil doen. Nadat je de video had geupload naar de site van Expeditie Robinson, kon er op je gestemd worden. Vijftig personen met de meeste stemmen werden uitgenodigd om naar een selectiedag te komen, evenals vijftig personen die de productie zelf koos uit alle inzendingen. Van die honderd mensen gaan er dan uiteindelijk vier naar het onbewoond eiland om mee te doen met het programma, samen met nog een onbekend aantal deelnemers.

Waarom meedoen?

Nu denk je misschien; “Dat wil je toch niet, overleven op een onbewoond eiland. En dan ook nog een spel vol complotten en camera’s op je neus?“. Toch wil ik het echt graag! Het is moeilijk uit te leggen, omdat ik weet dat het ook heel zwaar zou zijn (ik onderschat het echt niet). Ik wil genieten van zo’n prachtig eiland, zelfs zonder camera in m’n hand (dat is al een uitdaging op zich).

Maar ook: een vuurtje maken zonder lucifer, het uiterste van mijzelf vragen tijdens een proef of mij gewoon eens vervelen. Ik wil ervaren hoe het is om te moeten overleven (arghh geen telefoon of chocolade!), om honger te hebben, te slapen op het strand, een complotje te smeden en ga zo maar door.

Het is een geweldige kans om jezelf tegen te komen. Reageer ik tijdens het spel bij bepaalde situaties zoals ik thuis op de bank ook denk dat ik zou reageren? Hoe is het echt? Wie ben ik echt? Hoe kom ik mijzelf tegen? Heb ik het in me een ECHTE ROBINSON te zijn! Allemaal dingen die ik super graag wilde ontdekken.

Stemmen verzamelen

Ik wist dus: hier móet ik voor gaan! Ik nam de video op, zette ‘m online en vroeg in de nieuwsbrief en op Facebook of jullie om op mij wilde te stemmen. Nou.. dat ging dus als een trein. Er werd massaal gestemd. Soms had ik er na een paar minuten 50 stemmen bij.

Ik heb van heel veel mensen gehoord dat ze al hun emailadressen gebruikten voor het stemmen (soms wel 7 stuks) en anderen vroegen hun partner/collega’s/buurvrouw ook gelijk even een stem te geven aan mij. GEWELDIG! Je hebt geen idee wat een super gevoel dit mij gaf. Zoveel mensen die mij deze droom gunden en er zo betrokken bij waren. Mocht jij gestemd hebben en dit lezen, dan nog een keer: DANKJEWEL!

Al vrij snel stond ik ergens halverwege de top 50 en had ik een ruime voorsprong op de hekkensluiter. Maar de laatste twee dagen werd het toch nog even spannend. In plaats van ruim duizend verschil met de nummer 50 was dat ineens nog maar drie honderd geworden. Ik moest nog een keer in actie komen en vroeg opnieuw aan jullie om op mij te stemmen met het plaatsen van deze nagelbijtende foto.

Dat stemmen kon tot en met 31 maart om 17 uur ‘s middags. Ik was die dag op de Professional Imaging beurs en had veel afspraken staan met bedrijven, leveranciers en andere fotografen. Af en toe keek ik natuurlijk wel naar de tussenstand, maar echt tijd om er mee bezig te zijn (of er zenuwachtig te worden) had ik niet. Eigenlijk dat was misschien maar goed ook. Om tien voor vijf realiseerde ik mij ineens dat het stemmen bijna zou sluiten… Zou het lukken? Had ik genoeg stemmen?

Uiteindelijk haalde ik met 5543 stemmen gewoon een elfde (!) plek in de top 50. HOERA! Ik mocht naar het selectieweekend om daar zelf – zonder hulp van anderen, jullie -mijzelf te bewijzen.

Het selectieweekend

Het selectieweekend was eigenlijk niet in een weekend, maar op zondag 1e paasdag en maandag 2e paasdag. De locatie was het eiland van Maurik, waar ik mij ‘s ochtends vroeg moest melden. Stiekem vond ik het die dag zelf allemaal best spannend. This is it!

Als voorbereiding van het weekend had ik het hardlopen weer opgepakt. Hoewel ik voldoende actief ben, kon het geen kwaad om mijn conditie weer iets op te krikken. Ook oefende ik een keer met vuur maken – wat overigens niet lukte ;)

Direct na binnenkomst werden we ingedeeld in teams. Ik zat in team blauw en samen deden we die dag verschillende opdrachten. Zo was er een samenwerkingsopdracht (waarbij er natuurlijk gekeken wordt hoe je functioneert in een groep), een ronde waarbij iedereen individueel korte gesprekken had met een psycholoog, een gesprek met presentator Dennis Weening voor de camera en een stormbaan van 3km met hindernissen en obstakels.

Mijn team deed de stormbaan als laatst en daar was ik wel blij om. Ik keek er namelijk vreselijk tegenop. Niet omdat ik bang was voor het fysieke aspect. Wat ik vooral vreesde was het einde van de stormbaan waarbij je hoe dan ook het koude water in moest. En het is een understatement als ik zeg dat ik het KOUD hebben – en dan vooral koud water – echt afschuwelijk vind.

Later bleek dat ik me eigenlijk druk had gemaakt om niets, het viel erg mee. Met allerlei fitgirls en sportieve mannen om mij heen, deed ik het zelfs zo slecht nog niet. ;) En ja, het water was wel ijs- en ijskoud. Maar zodra je het water weer uit was, was het eigenlijk gewoon best prima te doen qua temperatuur. In mijn hoofd had ik het allemaal veel erger gemaakt dan dat het in werkelijkheid was, haha.

De eilandraad

Na een warme douche en een hoop wachten, werd de dag afgesloten met een eilandraad. Van de honderd mensen vielen er op zondag zeventig af. De dertig die overbleven mochten zich maandag opnieuw melden voor de volgende ronde. Dennis haalde één voor één de papiertjes uit de bekende stembus met daarop de namen van de mensen die door waren.

Helaas… mijn naam zat er niet bij. Geen Expeditie Robinson voor mij.

Natuurlijk was dat balen, maar ik was tegelijkertijd niet vreselijk teleurgesteld. Ik vond het uiteraard jammer, maar ik was aan dit avontuur begonnen zonder verwachtingen. Ik wist dat het lastig zou worden om op te vallen binnen zo’n groep van honderd mensen. Achteraf heb ik mijzelf nog afgevraagd; zou ik iets anders gedaan kunnen hebben? Zodat ik wél uitgekozen was? Maar mijn conclusie was dat ik de hele dag mijzelf geweest ben en dat dat het belangrijkste was.

Super frustrerend

Voorafgaand aan de selectiedag kreeg ik van de productie meerdere mailtjes waarin duidelijk stond dat de uitslag van het selectieweekend absoluut geheim moest blijven. Ik mocht tijdens de dag wel foto’s maken en delen op bijvoorbeeld Facebook, maar ik mocht aan het einde van de dag niet zeggen of ik door was of niet naar de volgende ronde (of mee mocht doen met het programma). Dat vond ik eigenlijk behóórlijk frustrerend. Als er zoveel mensen op je gestemd hebben, dan wil je hen toch graag iets laten weten?!

Ook vond ik het gewoonweg stom; want als ik door zou gaan, hoe zou ik het dan geheim moeten houden? De opnames van het programma zijn in juni en juli en het valt echt wel op als ik in die periode ineens weg ben. Of ineens helemaal afwezig zou zijn op social media. Het zou bij sommigen (of veel?) trouwe volgers van Vink Academy op zijn minst voor argwaan zorgen, lijkt me.

De strijd om Robinson

Dat ik je nu wél kan vertellen dat ik niet mee doe met het programma, komt omdat de online serie De Strijd Om Robinson is uitgezonden. In vier afleveringen zie je een compilatie van het selectieweekend en alle opdrachten die we deden. Ik kom ook nog een paar keer langsflitsen door het beeld en soms zelfs een paar seconden lang. Yeah, my seconds of fame! Je bekijkt hier de afleveringen.

In de laatste aflevering zie je welke twaalf personen er nog over zijn gebleven van de honderd mensen. Ergens half juli maakt RTL Boulevard bekend wie er mee mogen doen met het programma. Zelf ben ik daar natuurlijk nu ook heel nieuwsgierig naar!

Jaaaa de eerste afl #destrijdomrobinson staat online! RTL.nl/destrijdomrobinson #