Over koksmessen, chefwaardige pannen, een prutsende keukenprinses en fotografie

Voor dit artikel zijn de ingrediënten een messen- en pannenset die ik bij elkaar spaarde bij de Appie. Ik vertel je over mijn kookkunsten met een scheut zelfspot en een snufje sarcasme. Het geheel wordt afgemaakt met een link naar de fotografie. Nieuwsgierig geworden? Lees snel verder!

De messenset en pannen van de Appie

Met zegels kon je bij de Albert Heijn eerst sparen voor een messenset en een jaar later voor allerlei pannen. De Albert Heijn is de dichtstbijzijnde supermarkt en ook mijn moeder doet er haar boodschappen. Met die zegeltjes zat het dus wel goed! En omdat er iemand hier in huis gevoelig is voor dergelijke spaaracties (hint: it’s not me),  zijn zowel de messenset als (enkele van de) te sparen pannen in onze keuken te vinden.

De pannen zijn gewoon prima, ze doen wat ik van een pan zou verwachten. Plus, er is in dit huishouden nog geen vogel, andere dier of mens aan overleden. ;)

Ik weet verder niet zoveel over de pannen te vertellen. Ze zien er wel mooi uit. Ohja… en de doorschijnende deksels vind ik stiekem best een uitkomst. Als ik nu de rijst voor de sushi kook, dan zie ik wanneer het dreigt over te koken en kan ik op tijd het vuur lager zetten, in plaats van dat het al over de rand sputtert. Scheelt weer schoonmaken achteraf!

De messen zijn – zoals je natuurlijk mag verwachten –  messcherp. Volgens sommigen zijn de messen zelfs té scherp. Ik moet toegeven, bij ons thuis is er inderdaad ook al een keer een pleister aan te pas gekomen (hint: it wasn’t me!). Maar goed.. liever een scherp mes dan een bot mes, toch?

Tot een jaar geleden sneed ik zo ongeveer alle groentes gewoon nog met een aardappelschilmesje. Maar sinds deze messenset in de keuken arriveerde, weet ik dat je bijvoorbeeld de tomaten beter in partjes snijd met een groot groentemes. En als ik nu een komkommer in de lengte door midden snijd, dan kan ik de twee parten naast elkaar leggen en ze met het grote mens in één keer allebei in plakjes snijden. Pure tijdswinst, dat snap je al! ;)

De prutsende keukenprinses

Volgens de Appie waren het trouwens geen gewone messen of pannen. Nee, nee. Ik heb nu echte koksmessen en chefwaardige pannen. Maar ondanks dat, ben en blijk ik nog regelmatig een prutsende keukenprinses. Ik ben er dus niet beter door gaan koken. Het is echt niet zo dat elke maaltijd mislukt (thank goodness) en Rabin en ik zetten ook vaak iets superlekkers op tafel. Maar dat maakt van mij nog geen kok. Of chef.

Het lijkt me geweldig als je tjak-tjak-tjak-tjak-tjak binnen een mum van tijd een hele wortel, komkommer of courgette in plakjes hebt gesneden, zoals hier. Zonder dat je hoeft te vrezen dat het topje van je vinger eraf vliegt uiteraard.

Maar laten we eerlijk zijn; dat vereist niet (alleen) een goed mes, maar vooral een goede snijtechniek en veel oefenen. Nu blijft nog een deel van de groente aan het lemmet plakken (gebruik ik dan toch de verkeerde?), waarna een deel van de partjes meestal naast de snijplank valt.

Met de nieuwe pannen zou ik er bovendien nog in slagen om een hamburger zo lang te laten bakken dat-ie net een betonblok wordt. Chefwaardig of niet. Ik heb het niet uitgeprobeerd trouwens, want ik heb sinds een eerder incident van Rabin een verbod gekregen op het bakken van de hamburgers. Maar ik weet zeker dat het me zou lukken! En ohja… de sushi-rijst heb ik in de nieuwe pan ook al een keer laten aankoeken.

Wat wil je nou precies hiermee zeggen, Laura?!

Het gaat er niet om wat je gebruikt

Tja, wat wil ik hier nou eigenlijk mee zeggen. Mijn punt is vooral: het gaat niet om wat je gebruikt aan ‘apparatuur’, maar om wat je beheerst. Noem het skills, vaardigheden of wat mij betreft gewoon meesterschap.

Het is niet belangrijk of je een ui chopt met een aardappelschilmesje van nog geen euro of een Jamie Oliver Groentemes (aff).

En het boeit ook echt niet of je een ei bakt in een simpele koekenpan of eentje die zogenaamd chefwaardig is, als je niet weet hoe je een ei moet bakken.

Met fotografie is het eigenlijk net zo.

Stel je voor dat je fotografeert met een Canon 1DX Mark II van meer dan zesduizend euro met een 24-70mm f/2.8 van nog eens een kleine duizend euro. Als jij die dure camera in handen hebt, maar je hebt totaal geen idee wat de getallen van diafragma, sluitertijd of ISO betekenen, dan kan ik je nu al vertellen dat je foto’s krijgt die onscherp zijn. Of te donker.

Misschien heb jij wel een ‘instapmodel’ DSLR en – om maar iets te zeggen – een 50mm lens. Die combinatie kost een fractie van de cameraset die ik zojuist beschreef. Maar als je wél weet hoe je je camera moet instellen, wat het mooiste licht is voor je foto’s of hoe je zorgt voor een spannende compositie, dan zijn jouw foto’s vast en zeker een stuk beter.

Investeer niet alleen in apparatuur, óók in vaardigheden

Toch word het nog vaak vergeten dat het niet enkel om de apparatuur draait. Zo heb ik bijvoorbeeld heel vaak gehoord;

“Ja, we gaan dit jaar naar [vul hier een verre bestemming in] en we willen toch wel echt mooie foto’s kunnen maken. Dus ik heb een spiegelreflexcamera gekocht.”

Of:

“Als straks de kleine geboren wordt wil ik natuurlijk niet alleen maar iPhone foto’s, dat zou zonde zijn. Baby’s worden zo snel groot he?! Dus hebben we nu gelijk een nieuwe camera besteld”.

Natuurlijk is er niets mis met het investeren in je apparatuur. Maar investeer dan óók in je vaardigheden en gebruik het toestel dan niet alleen maar op de automatische stand.

Anders is het net alsof ik zou zeggen;

“Met kerst wil ik echt een verrukkelijk driegangen diner op tafel zetten, net zoals je die in een restaurant zou krijgen. Dus heb ik gisteren twee nieuwe pannen en vier messen gekocht”. Slaat nergens op toch? En het zou al helemaal zonde zijn van de lekkere biefstukjes…

Het gaat niet om je ‘spullen’. Het gaat om wat je kan.

Goede fotografen maken ook toffe foto’s als je ze een heel goedkope camera (of speelgoedcamera!) in handen geeft. Net zoals een masterchef ook op een eenvoudig campingkookpitje een voortreffelijke maaltijd kan bereiden.

Of, zoals de fotograaf Ansel Adams ooit zei;

“The single most important component of a camera is the twelve inches behind it!”

De basis van mooiere foto’s maken: de camera-instellingen.

Een goede foto draait om heel veel dingen. Camera-instellingen, compositie, licht, kijken en zien. Bij portretfotografie is het contact met de persoon voor je lens ook belangrijk. Bij landschapsfotografie moet je inspelen op het weer en het licht. En ga zo maar door. Waar moet je dan beginnen als je mooiere foto’s wilt maken?

De basis ligt denk ik bij de camera-instellingen: diafragma, sluitertijd en ISO. Beginnen bij het begin. Zelfs als je een fantastische compositie vastlegt, als de foto niet scherp is, dan is ie gewoon mislukt. (Oke oke, daar zijn een paar uitzonderingen op natuurlijk!) Of je hebt geweldig mooi licht, maar dat komt niet over op de foto als ie veel te donker is.

Online cursus

Heb je een spiegelreflex- of systeemcamera en wil je graag leren welke instellingen je nodig hebt in welke situatie? Dan is de online fotocursus misschien wel iets voor jou. Het mooie is namelijk; fotografie is helemaal niet moeilijk. Net zoals dat iedereen een ei kan leren bakken of pasta kan koken, kan iedereen een camera bedienen.

In de online cursus leer je over mijn unieke vier-vragen-stappenplan. Door jezelf vier vragen te stellen, weet je heel snel welk diafragma, sluitertijd of ISO je moet instellen voor een goed belichte, scherpe foto. Het maakt niet uit of er veel beweging is of weinig. Of dat het erg licht of erg donker is. Het stappenplan is toepasbaar in 95-99% van de situaties en zorgt ervoor dat je supersnel de camera klaar hebt om de foto te maken. Eigenlijk een soort ‘recept’, om in de kooktermen te blijven.

Klik hier voor meer informatie over de cursus.

Of klik hier om direct te investeren in je vaardigheden. 

En ik? Ik ga binnenkort een kookworkshop doen samen met vriendinnen. Wie weet leer ik dan eindelijk eens goed tjak-tjak-tjakken en goede hamburgers te bakken. ;)