In het verhaal achter de foto lees je hoe een bepaalde foto tot stand is gekomen, welke keuzes er gemaakt zijn en andere interessante weetjes. Dit keer gaat het eigenlijk over vier foto’s welke op dezelfde ochtend gemaakt werden in Rovinj, een kuststadje van Kroatië.
Voordat je verder leest wil ik dat je onderstaande vier foto’s bekijkt. Welke vind je mooier? Welke spreekt je meer aan? Er is geen goed of fout antwoord, maar kies één van de vier, voordat je verder leest. (echt doen hoor!)
(Klik op de foto’s om ze groter te bekijken)
-
- #1
-
- #2
-
- #3
-
- #4
Rovinj
Ik bezocht Kroatië in 2010 toen ik werkte voor een campingorganisatie. Voor dit bedrijf reisde ik door Frankrijk, Italië en Kroatië om een aantal campings te fotograferen voor de reisbrochures. Per dag bezocht ik één of twee campings per dag om daar te fotograferen. Hierdoor bleef er genoeg tijd over om vrij werk te maken, foto’s die ik gewoon ‘voor mijzelf’ maakte.
Rovinj ligt aan de kust. Toen ik de stad zag, was ik gelijk gecharmeerd hoe de stad aan zee grensde. Geen strand, geen duinen, maar huizen tot aan de kustlijn, met in het midden een karakteristieke kerktoren. Bovendien lag er een klein eilandje voor de kust, met daarop een groot hotel.
Na een kort bezoek ‘s middags, bedacht ik dat het wel heel gaaf zou zijn als ik de zonsopkomst kon fotograferen, waarbij de zon achter de stad op kwam. Weer eens wat anders dan een zonsondergang in de zee! Het kleine eilandje dat voor de kust lag, leek me hiervoor een goede positie om uit te kijken op de stad,
Op internet zocht ik de tijd van de zonsopkomst op, namelijk om 5:37. Als ik het eerst pontje om half 6 naar het eilandje zou nemen (dat duurt slechts enkele minuten), dan zou ik waarschijnlijk net op tijd zijn. Ik besloot het erop te wagen.
Vroeg opstaan
“Eigenlijk heb ik een hekel aan vroeg opstaan, maar met een gave foto in het vooruitzicht verleg ik graag mijn grenzen”.
De volgende dag ging de wekker om 4:00 ‘s ochtends. Eigenlijk heb ik een hekel aan vroeg opstaan, maar met een gave foto in het vooruitzicht verleg ik graag mijn grenzen. Een kwartiertje later zat ik in de auto. Ik sliep op een camping in Vsar, wat hemelsbreed nog geen 10km van Rovinj af ligt. Maar om naar Rovinj te komen moest ik eerst helemaal om het Limski-kanaal rijden, waardoor ik ruim drie kwartier onderweg was. Het was nog pikdonker buiten, geen straatlantaarns langs de weg of ander verkeer.
De auto zette ik bij een parkeerplaats die ik de dag ervoor had uitgezocht. Vanaf daar liep ik in iets meer dan een kwartiertje naar de vertrekplaats van het pontje. Ik was op tijd, dus kon het niet laten om te stoppen en nog even snel een foto te maken van de stad. Een mooi voorbeeld van het blauwe uurtje voor zonsopgang.
5:04: het blauwe uurtje in Rovinj
Ik liep verder naar het pontje. De lucht werd steeds lichter, de zon was nog niet te zien. Ook al was ik nog niet op het eilandje aan de overkant geweest, ik wist dat de boot aan de ‘verkeerde’ kant zou aanmeren. Om de zon boven Rovinj te zien opkomen mest ik het eiland dus oversteken. Maar welke kant dat precies was? Een gok! Op het moment dat het pontje aanmeerde zette ik het direct op een rennen. Het was inmiddels 5:37 geweest, maar de zon was nog verscholen achter de huizen.
De overkant vond ik gelukkig snel. En ik moest toen ook snel handelen; waar ga ik mijn camera op statief neerzetten voor een goede compositie?! Omdat ik graag veel van de omgeving op de foto wilde zetten, fotografeerde ik met een groothoeklens. Ik koos voor wat rotsen op de voorgrond, om de foto meer diepte te geven.
De eerste foto’s maakte ik horizontaal, maar omdat er steeds meer wolken bij kwamen welke werden gekleurd door het ochtendlicht, draaide ik de camera om de foto’s verticaal te maken. Als diafragma koos ik voor f/16. Dit zorgde ervoor dat de zon de vorm van een ster kreeg toen de zon boven de huizen uit kwam, maar ook de sluitertijd werd hierdoor langer (0.8s). Dit maakte het water wat rustiger.
5:50 De zon komt boven de huizen uit met een prachtige wolkenlucht
Een geweldig gevoel
Op het moment dat ik deze foto maakte was ik zo ontzettend blij! Yes, het was gelukt!
Het was alsof alles samenkwam en dat het zo moest zijn. Bovendien was het een opluchting dat ik niet voor niets de wekker zo vroeg had gezet. De zonsopgang was prachtig en de wolken in de lucht maakten het geheel daarbij echt af. Zonder de wolken had ik een heel andere foto gemaakt, omdat de foto uit balans zou geweest zijn met een wolkenloze lucht. Achteraf gezien zou ik willen dat ik de ISO van 200 naar 100 had gezet, om de sluitertijd nog verder te verlengen en het water nog rustiger te krijgen. Nu trekken de kringeltjes in het water voorin nog iets te veel aandacht naar mijn zin. Maar dat is een detail.
Ik besloot om niet meteen terug te gaan naar het vaste land, maar nog even te genieten van het uitzicht. Toen de zon net iets hoger stond, wisselde ik van mijn groothoek naar 105mm objectief, en fotografeerde ik de symmetrische foto met de zon boven de huizen. Hierdoor zag je meer de detail in de wolken en de subtiele stralen die deze gaf.
5:58 De zon stijgt verder boven de huizen
Toen ik hierna de andere kant op keek, zag een vissersbootje richting de haven varen, met zeemeeuwen eromheen en mooie kleuren van de ochtendlucht. Omdat ik mijn 105mm er nog op had zitten, zette ik het bootje ook op de foto. Ik was er toch.
5:59 De vissersboot onderweg naar Rovinj, met de lucht mooi zachtroze
Terug in Nederland
Terug in Nederland plaatste ik de foto’s trots één voor één online en ik kreeg er veel positieve reacties op. Vooral de foto van de zonsopgang met de prachtige wolken zette ik met veel bombarie online. In vergelijking met de andere foto’s kreeg ik hierop relatief minder complimenten. Het verraste me. Stiekem was ik zelfs een beetje teleurgesteld. Maar bovenal snapte ik het niet.
Dat was dé foto waar ik zo vroeg voor was opgestaan. Waarom zag men niet dat die foto de mooiste was?
De moraal van het verhaal
Het heeft een tijd geduurd voordat ik het eindelijk begreep. Ik kon op dat moment (en nog steeds) lastig objectief naar de foto’s kijken. Mijn ervaring van die ochtend, waarbij ik veel moeite deed voor een bepaalde foto, en tegelijkertijd het geluk voelde van dat alles klopte op het juiste moment, bepaalt nog altijd in zekere mate hoe ik de foto’s zie. En daarmee dus ook wat ik er van vind. Juist omdat de foto van de zonsopgang mijn doel was -d é foto was waarvoor ik vroeg op stond – vind ik die beter gelukt dan de andere foto’s. De andere foto’s waren eigenlijk bijzaak; ik maakte ze omdat ik er toch was.
“Jouw ervaring van het moment waarop je de foto maakt, kan jouw beoordeling over de foto beïnvloeden!”
Bij het begin van het artikel vroeg ik je om één foto te kiezen. Had je de foto van de zonsopgang? Of juist één van de andere drie? Zoals ik hierboven al schreef, er is geen goed of fout. Jij kijkt op jouw manier naar de foto’s. Anders dan ikzelf, omdat ik de foto heb gemaakt. Misschien heeft mijn verhaal je anders naar de foto’s doen kijken, dat kan natuurlijk.
Het belangrijkste om mee te nemen uit dit verhaal is dat je moet realiseren dat er situaties zijn waarin het lastig is om objectief naar je eigen foto’s te kijken. De situaties rondom die foto, bijvoorbeeld omdat je er zoveel moeite voor hebt gedaan, als een foto precies lukte zoals je in gedachten had of misschien wel omdat het zo’n mooie dag was, maakt dat je een ander gevoel hebt bij de foto dan de personen die er niet bij waren. Hoe korter het moment tussen het fotograferen en het beoordelen van je foto’s, hoe meer jouw eigen ervaring de beoordeling kleurt. Dat hoeft natuurlijk niet erg te zijn, vooral als je voor jezelf fotografeert. Zolang je er maar bewust van bent!
Ook herkenbaar voor jou?
Herken jij het ook dat je lastig vindt om objectief naar je eigen foto’s te kijken, omdat de ervaring van het fotograferen je beeld kleurt? Deel het in de reacties!
Reisfotografie – explore discover capture
Het boek Reisfotografie is het dikste Nederlandstalige boek over reisfotografie.
Dag Laura, moeilijke keuze, want ik vind het alle 4 mooie foto’s – ze hebben allemaal ‘iets’ dat mij doet rechtziten -, maar uiteindelijk had ik toch gekozen voor foto 2, dus diegene waarvoor je zo vroeg was opgestaan ! Echt prachtig, dat zonlicht op die wolkjes, terwijl het donker op het stadje duidelijk maakt dat het leven daar nog slaapt.
Hallo Laura,
zojuist ingeschreven en al druk bezig met lezen!
Gekozen voor foto 2, de andere zijn zeker mooi, maar 2 springt er boven uit! Het verhaal erachter is ook leuk.
Vriendelijke groet
Jan
Hallo, ik ben nog een fotografie analfabeet.
Net begonnen met fotografielessen.
Toch waag ik me aan een keuze!
Ik koos onverwijld voor foto 1.
Heel herkenbaar. Wil je leren zo objectief mogelijk naar je eigen foto’s te kijken? Ga fotograferen voor stock-bureaus. Die hebben niets met emotie maar alles met commercie en ambacht. Niet leuk maar wel heel leerzaam als je tegen de kritiek kunt. ;)
Hoi laura
Ook nu weer een heerlijk verhaal. Ikzelf ben een aantal x in Rovinj geweest. Ik snap dat in eerste instantie de foto’s niet boeien. Ik heb dat ook met schilderijen. Als je er langer naar kijkt krijg je een band met een foto, een lijntje. Dat heb ik met foto 1. Niets gezocht hij staat. Wolken partijen, zons op/onder . Haast cliché. Nee foto 1 is rust. Het staat er immers al heeeeeel lang. Ik herken je verhaal. Mijn mooiste foto’s vind mijn vrouw geen reet aan. :-)
Hallo Laura.
Ik heb gekozen voor foto 2.
Ik houd van dit soort foto’s en weet wat je ervoor moet doen en laten.
De wolken, het zonlicht en op de achtergrond het stadje waar het over gaat komt volledig tot z’n recht.
Iets mooi vinden wat verder bijna niemand mooi vindt is beter dan iets mooi vinden wat bijna iedereen mooi vindt
Gummbah
Deze spreuk helpt mij bij mijn autonome fotografie en ontwikkeling
Wat een mooie spreuk. Ik zeg hierop: “Zo is het maar net”
Beste Laura,
Heel veel dank voor je goede voorbeelden en adviezen, ik heb er al veel aan gehad.
“niet de visser moet het aas aantrekkelijk vinden maar de vis……” daar zit wat in, toch wil ik er een spreuk van Gummbah tegenoverzetten die mij erg inspireert en me vrij maakt van regels en wat anderen er van vinden.
“Iets mooi vinden wat verder bijna niemand mooi vindt is beter dan iets mooi vinden wat bijna iedereen ook mooi vindt”
Gaat het erom wat andere ervan vinden (mits je commercieel wil zijn) of wat je er zelf van vindt? Het is wel moeilijk om je aan vraag te houden maar als het je lukt is het een gave. Wel kan je over de foto’s praten wat het je doet, en als iemand en meerdere mensen je foto niet mooi vindt zit er vast wel eigen herkenbare stijl in
Gisteren heb ik vier foto’s verkocht aan iemand die ze mooi vind. Ik vind het mooie foto’s maar ik heb andere foto’s laten ziet die ik veel mooier vind. Omdat ze in mijn beleving zonder enige vertelling zijn, licht surrealistisch en gevoelens van tederheid, liefde, eenzaamheid en angst onthullen. Foto’s waar mijn ontwikkeling ligt….
De persoon vond ze niet mooi! Fijn zo, ik zit op de goede weg!!
Herkenbaar. Dat maakt het meedoen aan fotowedstrijden ook zo lastig. Een jury beoordeeld je foto nooit zoals het is bedoeld… Zelf denk je de perfecte foto te hebben, maar als je dan de beoordelingen hoort of leest zit er vaak een kern van waarheid in. Maakt dat je nog beter gaat kijken en daarmee beter fotografeert. Dus geef nooit op!!!!!
Beetje off-topic. Bij het kiezen viel me op hoe moeilijk het is te kiezen tussen aangrenzende foto’s. Sommige foto’s blazen andere foto’s weg, door grootte en kleur. De foto met het vissersbootje valt in het niet. Zonde, toch! Misschien voer voor een apart item, invloed van omgeving.
ik had gekozen voor de vissersboot, het straalt een rust uit maar is ook weer levendig met de meeuwen er om heen. in me hoofd hoorde ik de meeuwen al geluid maken net of ik er zelf bij stond.
Mooi verhaal. Mijn keuze is foto 3. Prachtig gouden zon achter de wolken met de reflectie op het water. Grandioos
Het verhaal voelt verdacht vertrouwd aan. De persoon die kijkt moet al een zekere interesse hebben in dergelijke foto’s om toch hetzelfde te zien en voelen bij de beelden. Ik heb zelf ook de zonsopgang foto gekozen, vooral omdat er een prachtige dynamiek in de wolken zit. Het voelt aan alsof de stad nog slaapt, maar de natuur al volop het beste van zichzelf aan ’t geven is. Het was wel een “close call” met de foto van het blauwe uurtje.
De foto waar het je om te doen was… sprong mij direct in het oog.
Hier zou ik ook vroeg voor opstaan!
Prachtige foto’s Laura , de mooiste voor mij is de zonsopkomst boven het dorp met de reflectie op het water .Prachtige foto .Groetjes André
In de loop der jaren heb ik geleerd mij niets van de mening van een ander aan te trekken. Het grootste gedeelte van de mensheid, en dat zijn er veel, hebben een totaal andere smaak. Heb ook niet de behoefte die te behagen met mijn foto’s. Heb jarenlang een vrije kunstenaar als buurman gehad en die heeft mij geleerd dat smaak heel individueel is en dat jij niet perse moet nastreven om dat individu te behagen. Om op de foto’s terug te komen. Mooie foto’s zonder dat ik daarbij denk, oh wat is die mooi, die zou ik wel in huis willen hebben.
Wat een mooi verhaal Laura. Zeker herkenbaar. Blijft toch altjjd zeer persoonlijk hoor de keuze. Ik vond jouw keuze ook de mijne. Maar Het Verhaal er achter vond ik zo leuk.
Leuk verhaal ik voel de energie die er van uit gaat om een foto te maken.Ik kies foto 1 het blauwe uurtje.
Als de horizon bij jou foto laag was geweest, dan had ik die foto gekozen. Nu zijn de wolken en de voorgrond met elkaar in strijd.
Jouw uitgekozen foto was ook mijn foto, wat een geweldige compositie en perfecte belichting….grandioos Laura!
Lastig kiezen, uiteindelijk heb ik foto 3 gekozen vanwege de zonnestralen achter de wolken. Jouw verhaal is zo herkenbaar! Als beginnend fotograaf vind ik het lastig een foto te maken die bij anderen iets losmaakt. Ik heb gemerkt dat je ook inspiratie moet hebben voor het maken van interessante foto’s. Dank voor je inspirerende “verhalen”.
Hoi Laura.
Zonder je verhaal nr 2! Prachtig die wolken. Je verhaal is zeker herkenbaar. De opdracht die goed lukt…superleuk.
Dag Laura,
Voor mij is foto nr.. 2 mijn eerste keus. De zon opkomst met het contrast van donkere wolken en die rotsen vind ik prachtig. De andere drie vind ik ook mooi, wel had ik de foto met de boot een close- up van gemaakt. Dan vallen de meeuwen eerder op. Ik dacht eerst dat er een wervelstorm was komen draven. Mooi verhaal trouwens. Dit is mijn eerste reactie op vinkacademy nu ik begonnen ben met fotograferen. Feel succes verder.
Jose Farro
Zo herkenbaar. Het genoegen van het fotograferen zelf blijft dominerend, en het is zo moeilijk om afstandelijk je eigen opnames te beoordelen . Terloops ik zie het liefst Rovinjes blauwe uurtje onmiddelijk gevolgd door 5.50 met de rotsen. Maar eigenlijk is elke appreciatie per definitie subjectief. Zolang je als fotograaf kunt genieten van je opnames ben je een gelukkige mens.
Hoi Laura,
De zonsondergang dat is de foto!
Snap het helemaal, zo herkenbaar.
Petra, er staat geen foto bij van een zonsondergang, het zijn allemaal ochtend foto’s ;-p
Wij vonden allebei, zonder overleg, jouw gekozen foto de mooiste.
Leuk en boeiend verhaal. Voor mijn was ook de foto met de zonsopkomst 2 mijn keuze. Vind je een leuke manier van presenteren hebben. Top
Ik heb gekozen tussen foto twee en drie, maar vond drie toch het meest bijzonder. Ik gebruik vaak de zin: fotografie is net als kunst, wat de één mooi vindt, vindt de ander lelijk; het is en blijft een kwestie van persoonlijke smaak…. Bedankt voor dit artikel, was wederom een genot om te lezen.
Leuk stuk!
Mijn oog viel meteen op foto 1, vanwege de kleuren.
Wat een leuk en verhelderend artikel! Ik had twee favorieten; met stip op 1 de foto tijdens het blauwe uurtje. Nr 2 is de befaamde foto met de wolken ;)
Hallo
Foto 1 met de opkomende zon en het rustige water en met als voorgrond de rotsen die scherptediepte geven aan de foto,en dan de wolken maken de foto af.
Foto2 de vissersboot met er rond de meeuwen en het golvend water,met als afwerking de mooie lucht is prachtig.Ik heb genoten van de foto’s.
Grt.
De eerste foto !! Prachtig , ik herkende de plaats direct , ben er verleden maand ook geweest , natuurlijk niet in de vroegte , dan is het er wel heel mooi .
Super foto !!!
Nou alvorens ik je verhaal las, gaf ik mn rangorde van mooiste naar minste, als die erbij zat.
En idd ik vond jouw blauwe uurtje toch echt wel de moeite van de tocht waard,
heb minder met dat gouden uurtjefoto in deze,
maar daarentegen die spiegelingfoto vind ik weer supermooi
en die visser is ook echt gewoon een leuke foto.
Maar inderdaad men kijkt er anders naar als de maker zelf.
Heb ook wel eens dat ik het niet bijzonder vind maar een ander juist weer wel.
Maar het blijft een leuke hobby
Foto 1 blauwe uurtje vind ik het mooist… kleuren van de huisjes komen mooi uit.
Zon opkomst of ondergaan zie je veel en is een klassieker… blauwe uurtje is mooier dan dat er veel zien of denken…
ik hou het bij de eerste ;)
Ik vind de symmetrische foto heel mooi,daarna die van de zonsopgang.Meningen verschillen nu eenmaal,iedereen heeft daar zijn eigen kijk op .Tot voor kort vroeg iemand me wanneer is een zonsopgang eigenlijk geslaagd?Ik antwoordde hem:”In de éérste plaats,als jij hem geslaagd vindt”,al de rest is bijzaak.
Laura, blauwe uurtje is mijn voorkeur, daarna visserboot, zonsopkomst en ondergang hoe mooi ze ook zijn zie te vaak, dick
Eigenlijk ben ik blij te horen dat ook jij dit hebt…..ik ben niet zo ver gevorderd als jij en heb dit ook weleens meegemaakt…….ik werd gelijk onzeker en toch hoorde ik van mijn leraar dat die foto juist bijzonder was, ik raakte daardoor wel in de war, steeds meer ga ik beseffen dat een persoonlijke voorkeur van mijzelf, van anderen een grote rol daarin meespelen…..toen ik eerst een foto moest kiezen van jou, koos kk diegene met de grillige wolkenlucht, blauw en de zon die opkomt….prachtig die contrasten, de goudgele foto is ook mooi en die van die huizen vind ik een hele rust uitstralen …..bedankt voor de vele info die ik van je krijg …..
Ik had vooraf voor de zonsopgang (foto 2) gekozen. Hij is prachtig. Daarna foto 1. Je verhaal is heel herkenbaar. Ik trek me maar niets meer aan van wat anderen vinden. Als je professional ben, ligt dat misschien anders (?)
Sorry maar ik vind ook de zonsopgang het mooist.
Ik voelde me zo vaak teleurgesteld als ik foto’s aan mensen laat zien over hun wat lauwe reactie op mijn beste foto’s dat ik een tijdje lang gestopt ben mensen mijn foto’s überhaupt te laten zien. Maar uiteindelijk ben ik er nu wel achter dat ik de enige ben die een foto ziet zoals ik hem zie en heb ik geleerd mijn schouders er voor op te halen. Neemt niet weg dat ik graag positieve reacties op mijn foto’s hoor. Dat Blijft.
Ik vind idd. Foto 2 de zonsopgang het mooist, die kleuren en die wolken….. Helemaal mijn ding.
Grappig, al die verschillende meningen! Ik had dezelfde foto uitgekozen; die met de wolkenpartij! Als tweede de foto met gouden gloed en daarna geen voorkeur. Erg mooi allemaal!
ik vind foto 4 de mooiste. ik ben namelijk ook daar geweest toen ik een jaar of 16-17 was.
ik heb er nog mooie herinneingen aan
aan.
Groetjes Rob
Eerlijk gezegd: de foto die jij uitkoos is prachtig, maar ik vind hem persoonlijk een beetje 'too much' (én water én indrukwekkende wolken én zonsopkomst én rotsen én een stadje). Dat het om Rovinj gaat wordt nu erg naar de achtergrond geschoven, feitelijk zou het om heel veel plaatsjes in de wereld kunnen gaan, zo goed is het karakteristieke torentje niet meer herkenbaar. De nadruk ligt vooral op de wolken met het licht en het water. Mooi, maar dat gevoel dat jij erbij had (en de moeite die je ervoor deed) zijn niet zonder meer uit de foto af te leiden. Het had bij wijze van spreken ook een 'toevallige' zonsondergang kunnen zijn (dat was mijn eerste idee namelijk). Met een langere sluitertijd waardoor het water verstilder werd, zou ik waarschijnlijk wel meer het idee hebben gekregen dat de foto heel bewust is gemaakt, maar soms vind ik dat soort foto's juist ook erg gekunsteld.
Mij valt het op dat de mooiste foto's vaak in een 'split second' worden genomen, het 'vissersbootje' heeft een prachtige mystieke sfeer, maar om dat vast te leggen moest je snel handelen. De toevalsfactor blijft in alle 4 foto's toch een grote rol spelen (de wolkenlucht en de kleuring door de opkomende zon zijn niet elke dag hetzelfde). Dat is ook het leuke van fotografie eigenlijk! Je moet vaak echt geluk hebben en op de juiste plek op de juiste tijd zijn.
De zonsopkomst sprak mij direct aan. Ik zou hetzelfde gedaan hebben. Na het lezen van het artikel ging ik de andere foto's ook mooier vinden, maar het blijft nog steeds voor mij de mooiste foto.
Ik vind ze alle vier leuk, maar mijn voorkeur gaat ook uit naar de gouden foto.
Prachtige foto's Vink Academy – Fotografielessen van Laura, ik vond de "gouden foto" het mooist. Ik herken het verhaal helemaal, komt omdat je er al die moeite voor gedaan hebt.
Hi Laura,
PrACHTIGE foto's van die zonsopgang met een leuk en goed uitgewerkt verhaal erachter. Heb ervan genoten. 'Mijn' lievelingsfoto is die van de stad met de 'gouden gloed' in het midden, echt SUPERgaaf. Groetjes en bedankt voor 'sharing'.
Hoi Laura,
Mooi levendig verhaal.
Jouw keuze is m.i. inderdaad de beste. Maar als je bijv. voor een tijdschrift werkt is de eerste ook van belang. Daarin zit ruimte voor tekst!
Ik volg je site met belangstelling.
Groet
Ton
Mijn eerste keuze was jouw topper; opkomende zon, dat kwam ook doordat de twee minder sprekende foto’s kleiner en minder opvallend in de combi stonden, na het zien van de even groot weergegeven foto’s in het artikel werd het de keuze tussen ‘blauwe uurtje’ en ‘opkomende zon’, maar hij heeft toch gewonnen!
De foto met hoger staande zon lijkt bijna uit twee foto’s te bestaan; de contrastrijke lucht en vlakke stad!
Weer een goed artikel met ‘herkenbare’ uitspraken!
Jouw keuze was de mijne, de foto trok me onmiddellijk aan en sprak me qua compositie, detail, verhouding en kleur meer aan dan de anderen, mooi werk…
Mensen willen al sinds heugenis graag zons-ondergangen en opkomsten fotograferen. De zonsondergang is een poetisch moment wat je eigenlijk moet beleven met geur, geluid en sfeer. Een zonsondergang valt onder een heel eigen categorie of type foto.
Hoe mooi de zonsopkomsten ook zijn gemaakt, ze vormen het geijkte plaatje dat we al kennen. Het raakt me niet in vorm of sfeer.
Daarom gaat mijn voorkeur uit naar het stadgezicht tijdens het blauwe uurtje. Hier is geen zon te zien en juist daarom is de foto zo mooi geworden! Dit geeft een vertstild beeld van een stadje (nog)in rust. Ik hoor bijna de stilte. Het water lijkt mee te doen in die stilte. De rij huizen lijkt op een blauwe achtergrond te zijn geplakt en het licht is zacht zonder harde schaduwen. Een fris mooi plaatje waar veel op te zien en toch rust van uitgaat. Naar mijn mening is deze foto dus interessanter dan de zonsopkomst.
Blauwe uurtje!
Nou en of! Maar wat een kik als iemand dezelfde foto leuk vind die ik zelf ook als favoriet heb :)
Hallo Laura, ik koos voor de eerste foto ‘het blauwe uurtje in Rovinj’ De kleuren en de compositie gsven de doorslag. Een heerlijk verhaal om te lezen en hoe herkenbaar. Super dat je je ervaringen en de technische aspecten van de foto’s in een leuk verhaal hebt geplaatst. Keep up the good work, het werkt inspirerend.
Hoi Laura,
Ik ga voor de foto van de zonsopkomst en dat had ik al gedaan voor dat ik het verhaal erachter had gelezen. Ik mag dan ook vaak spelen met kleurenfilters en dan een zonsondergang. Ik heb daar ook nog wel aardige foto’s van.
Ze zijn alle vier heel mooi , maar koos voor de eerste . Door de kleuren en weer spiegeling . Leuk dat je op deze foto’ niet de reactie kreeg die verwachtte , toch weer iets om over na te denken !
Aangezien ik iets met wolkenluchten heb vind ik die twee foto’s het mooist, met een lichte voorkeur voor de foto met de zon boven de huizen. Ook vond ik je moraal heel goed, het deed me terugdenken aan iets dat ik zelf meemaakte. Ik ben helemaal gek op Corsica en plaatste eens een foto op Zoom met daarbij de vermelding dat ik het de mooiste foto vond die ik ooit gemaakt had.
Daarop reageerde een man dat hij al veel mooiere en betere foto’s van me had gezien. Dan ga je toch nadenken en ik ben tot de conclusie gekomen dat de foto voor mij gewoon voor alles staat wat Corsica voor me betekent en dat ik me de heerlijke vakantie herinner en dat hij daarom zo belangrijk voor me is, maar dat het inderdaad niet de beste foto is die ik ooit gemaakt heb.
Je hebt soms een eye-opener nodig!
Onbewust heb ik voor de foto van het blauwe uurtje gekozen. De prachtige kleuren die de foto iets vrolijks en lichts geven en de 2 schuine horizontale lijnen, waardoor je blik automatisch naar de einder volgen.
Je hebt gelijk : de eigen beweegredenen om DE foto te maken en de moeite die je ervoor moet doen, bepalen grotendeels je mening erover. En wat ik toch wel verwonderlijk vind : na het lezen van je commentaar bij elke foto, zag ik die bewuste foto ook anders en ging ik bewuster kijken naar de details. Laat ons wel wezen : de 4 foto’s zijn mooi,elke kijker heeft zijn favoriet, maar als ik rekening hou met het verhaal achter de foto, zou ik soms toch beginnen twijfelen aan mijn eigen keuze.
Blauw uurtje is voor mijn gevoel de mooiste. De rust, compositie, kleuren..Geweldig.