In de fotografie zijn er een hoop ‘regeltjes’ die je kunnen helpen bij het maken van een geslaagde foto. Dat je je niet altijd aan die regels hoeft te houden en dat het goed kan zijn om deze soms te breken, en bewust een foto anders te maken dan je normaal zou doen, laat deze foto van de koe zien.
Het verhaal achter de foto
De foto is gemaakt in 2009 in Oostenrijk. Ik was er op vakantie in Brandnertal en maakte deze foto op een ochtend tijdens een bergwandeling. De koeien stonden in de wei, en nadat ik enige tijd aan het hek stond, kwamen ze nieuwsgierig op mij af. Voor de foto leek het mij leuk als ik ze van dichtbij kon fotograferen en deze nieuwsgierigheid van de beesten kon vast leggen.
Op dat moment had ik een Tamron 10-24mm op mijn Nikon D90 zitten, en begon met fotograferen vanuit verschillende standpunten. Dit moment deed zich vrijwel meteen spontaan voor. Eén koe was extreem nieuwsgierig en kwam op een moment zo dichtbij alsof ze mijn camera wilde likken. Ik week toen af van een paar ‘regeltjes’ en maakte de foto anders dan ik normaal zou hebben gedaan.
gratis webinar
Masterclass: Reflecties in beeld
Ontdek nieuwe invalshoeken en leer hoe je weerkaatsing en
spiegeling gebruikt voor foto’s met een boeiende compositie
Anders dan normaal
Als ik de foto van de koe zou aanpakken als het maken van een portretfoto (of foto van een huisdier) zou ik allereerst van lens gewisseld zijn. Wanneer je een onderwerp van dichtbij fotografeert met een groothoek lens, dan kan dit vervorming geven. De verhoudingen van het onderwerp dat je fotografeert kloppen dan bijvoorbeeld niet meer. Het is daarom niet aan te raden om een portretfoto van dichtbij met een groothoekobjectief te maken. In dit geval bij de koe gaf het echter een grappig resultaat, omdat de snuit van de koe hierdoor vele malen groter leek in vergelijking met de rest van het lijf.
Dat was niet het enige wat ik ‘anders’ deed dan normaal. Bij het maken van een portretfoto kies ik ook (vrijwel altijd) voor het scherpstellen op de ogen, maar ook hier week ik vanaf. Om de aandacht te vestigen op de snuit, zette ik het scherpstelpunt ook op het grassprietje. De foto werd gemaakt met een groot diafragma, en in combinatie met de kleine scherpstelafstand tot de snuit van de koe zorgde dit voor weinig scherptediepte en een wazige achtergrond. De ogen van de koe zijn hierdoor ook onscherp, maar ik ervaar dat niet als storend omdat ze een beetje omhoog kijkt en de snuit zo groot is gefotografeerd.
Schaduw in de foto
Naast de grote snuit van de koe valt nog iets op, namelijk de schaduw. Wanneer je fotografeert in de ochtend of laat in de middag, staat de zon lager aan de hemel. Dit kan niet alleen een hele specifieke sfeer in de foto geven (zoals het geval is bij het gouden uurtje), maar zorgt ook voor langere schaduwen. Op het moment dat je fotografeert met de zon in de rug (of schuin van achter), geeft dit bij een bepaald standpunt je eigen schaduw op de foto. Bij het fotograferen van een landschap vind ik dit meestal storend en probeer ik absoluut mijn eigen schaduw te vermijden, maar opnieuw was het iets wat bij deze foto juist iets toevoegt.
De schaduw laat zien hoe dichtbij de koe bij mijn camera was en geeft de foto een humoristische touch. Ik hoor vaak dat mensen een glimlach op hun gezicht krijgen als ze de foto zien. Doordat ik de koe iets uit het midden fotografeerde, was er ook voldoende ruimte voor de schaduw aan de rechterkant. De kleine ruimte tussen de schaduw van mijzelf en de koe, ligt daarbij op dezelfde denkbeeldige lijn als het groen grassprietje net boven de bek van de koe, wat de compositie op zijn beurt weer versterkt.
Het moraal van het verhaal achter de foto
Samengevat kan gesteld worden dat de foto juist geslaagd werd doordat ik het maken van de foto anders deed dan anders en afweek van een aantal geldende regeltjes. Kortom: wees niet bang om te experimenteren, gewoon proberen!
Geef een reactie