Misschien heb je wel eens van Vivian Maier gehoord. Een talentvolle straatfotografe die pas na haar dood, in 2009, werd ontdekt. Dankzij haar werk als nanny leek Vivian een doodgewone vrouw. Een vrouw die vaak met haar camera gezien werd, dat dan weer wel. Veertig jaar lang fotografeerde zij het alledaagse leven in de straten van onder andere Chicago. Wie had gedacht dat haar werk, dat nog bijna niemand eerder had gezien, zoveel indruk zou maken!
Niet alleen had Vivian Maier haar foto’s aan niemand laten zien, ze keek er zelf ook niet altijd naar. Toen de inhoud van haar opslagruimte vlak voor haar dood geveild werd, zaten daar nog heel veel onontwikkelde negatieven bij.
John Maloof was de opkoper van haar spullen. Nieuwsgierig als hij was, ontwikkelde hij de rolletjes. Dat leverde een mooie verrassing op! De fotorolletjes van Vivian Maier stonden vol met straatbeelden. Prachtige weergaves van de tijd waarin zij leefde. In de tientallen jaren dat Vivian fotografeerde, registreerde ze ook de veranderingen van het straatbeeld, de mode, etc.
Wat uniek is aan Vivian’s foto’s is dat ze er zelf ook vaak op staat. Het is niet zoals we een selfie nu kennen, waarbij je de camera op jezelf richt. In de foto’s van Vivian zien we haar soms alleen als schaduw, en vaak met een reflectie in een raam, een spiegel of een glas.
John Maloof vond (terecht natuurljk) dat het werk van Vivian Maier met de wereld gedeeld moest worden. Hij begon daarom met het online plaatsen van een aantal van de foto’s van Vivian en die gingen al snel viral! Niet gek dus dat er inmiddels ook al verschillende boeken met het werk van Vivian Maier* verkrijgbaar zijn.
Natuurlijk heeft iedereen een eigen reden voor het maken van foto’s. Als ik de prachtige werken van Vivian zie, dan vraag ik me wel af wat haar motivatie of drijfveer was. Waarom staat ze wel vaak zelf op de foto, maar lacht ze niet en deed ze hier vervolgens niets mee? Waarom fotografeerde ze?
Waarschijnlijk gaf het vastleggen wat de wereld die ze zag haar genoeg voldoening, En deed het uiteindelijk eindresultaat er minder toe. Nu haar foto’s op zo’n bijzondere manier zijn ontdekt, vind ik het jammer dat ze zelf nooit van haar succes heeft kunnen genieten.
Waarschijnlijk fotografeer jij ook ‘voor jezelf’. Als fotografie je hobby is, dan hoef je de gemaakte foto’s (als je dat niet wil) aan niemand hoeft te laten zien. Maar zou je graag ‘ontdekt’ willen worden? Laat dan vooral wel zien wat je kunt. De kans dat je foto’s op een bijzondere wijze worden ontdekt, zoals bij Vivian Maier, is misschien maar één op de triljoen. Als je daar liever niet op gokt, zorg dan dat je foto’s nu al te bekijken zijn! Online, als print, in een expositie, noem maar op. Dan is er ook tijd genoeg om te genieten van je succes. ;)
Wil je meer lezen over Vivian Maier? Bekijk dan eens de volgende websites:
De officiële website van Vivian Maier
Huffingtonpost over Vivian Maier
* affiliatelink
Vandaag “Finding Vivian Maier” bekeken. Eén uur en twintig minuten vol verbazing!
https://www.documaniatv.com/biografias/finding-vivian-maier-video_91db5aa3d.html
wie autisme gestudeerd heeft, beseft dat vivian scoort daarop en daardoor niet lacht. een deel van de ass is als haar, maar er zijn vele groepen, scorend van 1-100. velen zijn uitzonderlijk talentvol en hebben geen stopknop….eenmaal een passie/ fascinatie. bill gates, steve jobs en mark zuckerberg zijn er ook een voorbeeld van. zie de amerikaanse lijst met aspergers. vele onderzoekers, zoals einstein, hebben het ook. ze gaan voor een fascinatie en sociaal zijn ze wat onhandig en hebben ‘t liefst enkele mensen, die ze vertrouwen, om zich heen.
en dat voor een nanny :-)
de docu is echt de moeite om naar te kijken..
Dank je wel dat me opmerkzaam hebt gemaakt op deze fotografe. Wat een prachtige foto’s heeft ze gemaakt!